والتر گروپیوس (به آلمانی: Walter Gropius) معمار برجستهٔ آلمانی و بنیان‌گذار مدرسهٔ مشهور باوهاوس بود.
گروپیوس پس از تحصیل در مونیخ (۱۹۰۳-۱۹۰۴) و برلین (۱۹۰۵-۱۹۰۷) به دفتر پِتِر بِه‌رِنس پیوست و نزد او به اهمیت و شکوه پیشرفت صنعتی به عنوان نمودی از ظهور یک فرهنگ تازه پی برد.
از ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۵ با آدولف مایِر همکار بود. حاصل فعالیت وی در این سالها کارخانهٔ فاگوس بود که از شاخصترین نمادهای جنبش مدرن به شمار می‌آید.
در ۱۹۱۹ باوهاوس را در وایمار تأسیس کرد که والاترین دستاورد فعالیتهای آموزشی او به منظور تلفیق خلاقیت هنری با مقتضیات تولید صنعتی بود. تغییر مکان مدرسه به دِسائو در ۱۹۲۵ آغاز عصر فناوری در معماری مدرن بود که از معماران معاصر هلند تأثیر می‌پذیرفت و به آفرینش چندین اثر دارای اهمیت بین‌المللی انجامید.
گروپیوس در ۱۹۲۸ باوهاوس را ترک کرد و به آزمودن اندیشه‌های جدیدی در شهرسازی و تیپولوژی خانه مشغول شد. با روی کار آمدن نازیسم به انگلیس، و سپس در ۱۹۳۷ به بستن مهاجرت کرد، در آنجا به تدریس در دانشگاه هاروارد پرداخت و به فعالیتهای حرفه‌ای خود نیز ادامه داد، نخست به همراه مارسل بروئر و سپس با گروه TAC.
برخی از پروژه ها:
Bauhaus, at Dessau, Germany, 1919 to 1925
Fagus Works, at Alfred an der Leine, Germany, 1911 to 1913
Gropius House, at Lincoln, Massachusetts, 1937
Harvard Graduate Center, at Cambridge, Massachusetts, 1950